Το Κράτος είναι Ένοχο και μου στερεί το Δικαίωμα στο Όνειρο!

Μια ανοιχτή επιστολή του κ. Τίμιου Μειονοτικού προς το ΚΡΑΤΟΣ.

«
Αγαπητό ΚΡΑΤΟΣ,

Είμαι ένας Έλληνας Πολίτης (σου) που αναζητεί να κάνει κάτι καλύτερο στη ζωή του.

Απέκτησα τα προσόντα καθηγητή Πανεπιστημίου, γιατί κανένας δε μου είπε ότι αυτός είναι ο λάθος δρόμος για το όνειρο.

Διότι ο Πανεπιστημιακός Λέκτορας αμείβεται με 1100 ευρώ καθαρά το μήνα και σε ορισμένες περιπτώσεις από το ποσό αυτό πρέπει να αυτο-χρηματοδοτεί και την έρευνά του. Πώς θα αναζητήσω αξιοπρεπή αμοιβή; Θα συμμετάσχω σε χρηματοδοτούμενα έργα με διογκωμένους προϋπολογισμούς και με αμφίβολης συνήθως ποιότητας περιεχόμενο, «προωθώντας» την έγκρισή τους με πλάγιους τρόπους για να αντεπεξέλθω στον «ανταγωνισμό». Έτσι, αφενός διασπαθίζονται τα χρήματα του Πολίτη και αφετέρου, ανάμεσα στα ξερά καίγονται και τα χλωρά, δηλ. κάποιες αξιόλογες ερευνητικές προτάσεις χάνονται στον Καιάδα της Κρατικής παρανομίας..

Είσαι ένοχο, ΚΡΑΤΟΣ και μου στερείς το δικαίωμα στο όνειρο..

Θέλω να μπω στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο; Γιατί; Για τη σιγουριά του Δημοσίου; Όχι, γιατί δεν είναι στο χαρακτήρα μου. Απλά, το Κρατικό Μονοπώλιο της Παιδείας συγκεντρώνει τους καλούς φοιτητές στα κρατικά πανεπιστήμια, δεν αφήνει ελεύθερα τα ιδιωτικά πανεπιστήμια να προσφέρουν ευκαιρίες απασχόλησης και μου στερεί με τον τρόπο αυτό τις δυνατότητες επιλογής.

Είσαι ένοχο, ΚΡΑΤΟΣ και μου στερείς το δικαίωμα στο όνειρο..

Θέλω να μπω στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο. Μπορώ; Όχι εύκολα. Γιατί το κράτος δεν έχει τον έλεγχο της Ανώτατης Παιδείας. Παλαιά «αντιδικτατορικά συμπλέγματα»; Ίσως. Σήμερα έχουμε Δημοκρατία πάντως.. Εδώ και 30 χρόνια! Αλλά ακόμα, η Νομοθεσία περί την Ανώτατη Παιδεία καλώς κρατεί, προστατεύοντας τις κλίκες των «αυτοδιοίκητων» και υπεράνω νόμων Πανεπιστημιακών Τμημάτων και δίνοντας άσυλο στους αναρχικούς της καταστροφής ? Παράλληλοι «τραμπουκισμοί» με και χωρίς γραβάτα, «αλητεία» χωρίς και με κουκούλα στο κεφάλι..

Είσαι ένοχο, ΚΡΑΤΟΣ και μου στερείς το δικαίωμα στο όνειρο..

Ζητώ την προστασία της Δικαιοσύνης από αυθαίρετες κρίσεις Εκλεκτορικών Σωμάτων Πανεπιστημιακών. Και η Δικαιοσύνη μου λέει ότι δεν μπορεί να αποφανθεί με κρίση επί της ουσίας των εκλογών, (π.χ. επί του ερευνητικού αντικειμένου του υποψηφίου), γιατί οι Πανεπιστημιακοί είναι η «ύπατη αυθεντία της γνώσης». Γιατί η Δικαιοσύνη δε μου αναγνωρίζει το δικαίωμα να ζητήσω εμπειρογνωμοσύνη από ανεξάρτητη πηγή σε θέματα «επί της ουσίας», αφού κανένας δεν είναι υπεράνω των νόμων;

Είσαι ένοχο, ΚΡΑΤΟΣ και μου στερείς το δικαίωμα στο όνειρο..

Θέλω να αποκτήσω ένα εξοχικό στη Χαλκιδική. Είμαι πλούσιος; Όχι. Θα δανειστώ για 15 χρόνια, με σκοπό να κάνω αναγκαστική αποταμίευση και μία επένδυση στη ζωή μου. Για ν’ αφήσω κάτι στα παιδιά μου.

Θέλω να αποκτήσω το εξοχικό που ονειρεύομαι στη Χαλκιδική. Μπορώ; Όχι, γιατί η πλειοψηφία των κτισμάτων είναι παράνομα. 30-60 τ.μ. στο σχέδιο, 80-100 τ.μ. στην πραγματικότητα. Γιατί πρέπει να παρανομήσω για να αποκτήσω αυτό που επιθυμώ; Διότι η Πολεοδομία στη Χαλκιδική, αλλά και τα αρμόδια Υπουργεία δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Γιατί οι κύριοι της Πολεοδομίας δεν κάνουν μία απλή περιοδεία για να εντοπίσουν τα αυθαίρετα που όλοι μας ξέρουμε και όλοι μας βλέπουμε καθημερινά και παντού; Γιατί το Υπουργείο, ενώ γνωρίζει την κατάσταση, δεν απολύει τους υπαλλήλους της Πολεοδομίας για παράβαση καθήκοντος; Μήπως πρέπει να θεωρήσω την ανοχή του Κράτους σαν έμμεση νομιμοποίηση και να παρανομήσω «νόμιμα»; Το Κράτος μου λέει ?ΟΧΙ?, μη αναγνωρίζοντας την ενοχή του.

Είσαι ένοχο, ΚΡΑΤΟΣ και μου στερείς το δικαίωμα στο όνειρο..

Πήγα στο γιατρό και για μια εγχείριση μιας ώρας πλήρωσα (νόμιμη αμοιβή, στο γιατρό μόνο) 1100 ευρώ (ένα μηνιάτικο του λέκτορα..), με απόδειξη στο όνομα άλλου (..«μικρότερου»..) γιατρού. (Δεν πληρώνω «φακελάκι» ποτέ και σε κανέναν για λόγους αρχής.)

Πήγα στο γιατρό και πλήρωσα ένα μηνιάτικό μου για μία ώρα δουλειάς του. Γιατί δεν πήγα σε Δημόσιο Νοσοκομείο; Γιατί, με τα σημερινά δεδομένα, η επιλογή της ποιότητας στην Υγεία είναι πολλές φορές μονόδρομη επιλογή και οι περιορισμοί του συστήματος Δημόσιας Υγείας δεν αφήνουν συνήθως περιθώρια άλλων επιλογών.

Όσο, λοιπόν, το Κράτος αδυνατεί να παρέχει ικανοποιητικά επίπεδα Δημόσιας Υγείας και Περίθαλψης, γιατί δεν ελέγχει ? στο όνομα ενός «Κοινωνικού Παρεμβατισμού» ? τη νομιμότητα των αμοιβών στο χώρο της Υγείας, προστατεύοντας έτσι τον Πολίτη από την αυθαιρεσία των «επίορκων» γιατρών; Γιατί δεν υποχρεώνει τους γιατρούς να ανακοινώνουν ανοιχτά τις αμοιβές τους, υποκείμενοι στους νόμους της ελεύθερης αγοράς, ώστε ο ανταγωνισμός να δράσει προς όφελος του Πολίτη; Γιατί δεν υποχρεώνει τους γιατρούς να πληρώνονται, όχι άμεσα από τον ασθενή, αλλά μέσω τρίτης κρατικής οντότητας, ώστε να πατάσσεται παράλληλα και η φοροδιαφυγή;
Κι από την άλλη πλευρά ? τη λιγότερο «φιλελεύθερη» ? γιατί το Κράτος δεν ασκεί και στην Υγεία την ίδια παρεμβατική και μερικώς μονοπωλιακή πολιτική που ασκεί στον τομέα της Παιδείας, αφού Υγεία και Παιδεία είναι παρόμοια Κοινωνικά Αγαθά, που για λόγους Κοινωνικής Πολιτικής δεν μπορούν να αφήνονται στην ελεύθερη διατίμηση μια ανεξέλεγκτης Ελεύθερης Αγοράς.

Όταν αναγκάζομαι να πληρώνω ακριβά τα στοιχειώδη Κοινωνικά Αγαθά, όπως αυτό της Υγείας, εγώ ο μη προνομιούχος, τότε πώς μπορώ να κυνηγήσω το όνειρο;

Είσαι ένοχο, ΚΡΑΤΟΣ και μου στερείς το δικαίωμα στο όνειρο..

Βλέπω παντού γύρω μου «επιτήδειους προνομιούχους» (καθηγητές, εργολάβους, γιατρούς,...) να γεύονται το «όνειρο» και γω αντιστέκομαι κι αγωνίζομαι να κρατηθώ στον «ίσιο δρόμο». Μήπως η άμυνα μου επαφίεται πλέον στον «Πατριωτισμό των Ελλήνων» ή μήπως στην «Επανάσταση του Σπάρτακου»; Γιατί πρέπει να έχω υποχρέωση να αναλώνομαι σε έναν ατέλειωτο και αμφίβολου αποτελέσματος «καταδοτισμό» της παρανομίας που αντιμετωπίζω καθημερινά; Γιατί πρέπει να αντιμετωπίζω καθημερινά το δίλημμα «αντιδρώ ή συμβιβάζομαι»;

Γιατί είσαι ΈΝΟΧΟ, ΚΡΑΤΟΣ και γω αγωνίζομαι να παραμείνω ΤΙΜΙΟΣ..

Ως πότε θα αντέξουμε, ΚΡΑΤΟΣ;;! Λίγοι μείναμε....
»